Dakh Doughters
KATEGORIA: Koncert
Dakh Daughters to 7 dziewczyn, 15 instrumentów muzycznych oraz niesamowita mieszanka muzyki i performansu. Aktorki kijowskiego teatru „DAKH” („DAKH” Contemporary Art Center) stworzyły kapelę kabaretową, która jest dziś jednym z najbardziej niezwykłych, prowokacyjnych i elektryzujących zjawisk artystycznych na Ukrainie.
Siedem aktorek stworzyło afirmujący życie spektakl o miłości, wolności i pięknie, które ostatecznie – uratują świat. Dakh Daughters tworzą atmosferę francuskiego kabaretu, w którym Mireille Mathieu przyjaźni się z Marilyn Mansonem. Uzbrojone w zestaw instrumentów strunowych, klawiszowych i perkusyjnych potrafią wstrząsnąć publicznością dźwiękami w stylu Laibach, ale umieją też szybko zmienić gniew w łagodność, przeobrażając się w kochające zabawę hollywoodzkie ślicznotki z lat 50., które marzą o tropikalnych wakacjach na Karaibach.
Wyobraźcie sobie siedem młodych kobiet, które wyglądają jak aktorki z czarno-białych niemych filmów. Mają upudrowane na biało twarze, usta pomalowane krwistoczerwoną szminką, a oczy przyczernione – w stylu „smoky-eyes”. Szturmują scenę, grając na licznych instrumentach, śpiewając, krzycząc, tańcząc i wykonując szalone akrobacje. Istota zjawiska, jakim są Dakh Daughters, tkwi w ich nazwie – są córkami teatru „DAKH”, w pierwszej kolejności aktorkami, co oznacza, że każdy ich występ muzyczny zamienia się w performans.
POCZĄTKI ZESPOŁUWszystko zaczęło się w październiku 2012 r., kiedy zespół teatru „DAKH” pakował walizki i przygotowywał się do występów w Paryżu.Anya Nikitina, brzdąkając na gitarze podczas próby, powiedziała, że zawsze marzyła o występie we francuskim kabarecie: „Pomyślałam, że skoro gramy na różnych instrumentach, to może warto by stworzyć coś w rodzaju performansu i pokazać to w Paryżu.” To, co zaczęło się jako jednodniowy projekt, szybko się rozwinęło i po kilku tygodniach stało się poważnym projektem artystycznym z udziałem siedmiu aktorek „DAKH”. Kiedy pokazały one wyniki swojej pracy Vladowi Troickiemu, założycielowi i dyrektorowi teatru „DAKH”, ten natychmiast nadał temu nazwę: „dziwaczny kabaret” (“freak-cabaret”).
Jedna z artystek, Tetyana Havryluyk, podkreśla, że dopiero w Dakh Daughters wypracowały styl, do którego wcześniej dążyły: „Dziwaczny kabaret plasuje się na granicy teatru i muzyki, pozwala nam przekroczyć wszelkie możliwe granice gatunków i stylów. Słowo „dziwaczny” (“freak”) może oznaczać wiele różnych rzeczy – kapryśnych, dziwnych, niezwykłych, nieszablonowych itd". Ta wielość znaczeń rodzi wolność, którą dziewczyny najbardziej cenią w swoim zespole i która jest widoczna w ich występach – wszystkie próby, by dowiedzieć się, kto w danej chwili gra kogo, skazane są z góry na porażkę.
Potwierdza to inna członkini zespołu, Ruslana Khazipova, która opowiada, jak żonglują instrumentami i rolami. Khazipova gra na perkusji lecz okazuje się, że może również grać na kontrabasie; Havrylyuk, która jest flecistką, gra również na klawiszach; a swoją bogato zdobioną wiolonczelę trzyma Nina Harenetska – znana z zespołu DakhaBrakha, działającego również w ramach teatru „DAKH”. Pozostałe artystki są równie utalentowane; Solomiya Melnyk ma za sobą edukację muzyczną i teatralną; Natalka Halanevych i Zo (Natalya Zozul) są z wykształcenia filolożkami; ponadto Zo ma również profesjonalne przygotowanie taneczne. Niewiele jest na świecie zespołów z tak wieloma instrumentami muzycznymi, siłą głosu i tak pięknymi dziewczynami występującymi razem! Po tym jak otrzymały owacje na stojąco, zarówno w teatrze „DAKH”, jak i w Paryżu, dziewczyny zdały sobie sprawę, że stworzyły coś tak interesującego i atrakcyjnego, że po prostu musiały to kontynuować.
Siedem aktorek stworzyło afirmujący życie spektakl o miłości, wolności i pięknie, które ostatecznie – uratują świat. Dakh Daughters tworzą atmosferę francuskiego kabaretu, w którym Mireille Mathieu przyjaźni się z Marilyn Mansonem. Uzbrojone w zestaw instrumentów strunowych, klawiszowych i perkusyjnych potrafią wstrząsnąć publicznością dźwiękami w stylu Laibach, ale umieją też szybko zmienić gniew w łagodność, przeobrażając się w kochające zabawę hollywoodzkie ślicznotki z lat 50., które marzą o tropikalnych wakacjach na Karaibach.
Wyobraźcie sobie siedem młodych kobiet, które wyglądają jak aktorki z czarno-białych niemych filmów. Mają upudrowane na biało twarze, usta pomalowane krwistoczerwoną szminką, a oczy przyczernione – w stylu „smoky-eyes”. Szturmują scenę, grając na licznych instrumentach, śpiewając, krzycząc, tańcząc i wykonując szalone akrobacje. Istota zjawiska, jakim są Dakh Daughters, tkwi w ich nazwie – są córkami teatru „DAKH”, w pierwszej kolejności aktorkami, co oznacza, że każdy ich występ muzyczny zamienia się w performans.
POCZĄTKI ZESPOŁUWszystko zaczęło się w październiku 2012 r., kiedy zespół teatru „DAKH” pakował walizki i przygotowywał się do występów w Paryżu.Anya Nikitina, brzdąkając na gitarze podczas próby, powiedziała, że zawsze marzyła o występie we francuskim kabarecie: „Pomyślałam, że skoro gramy na różnych instrumentach, to może warto by stworzyć coś w rodzaju performansu i pokazać to w Paryżu.” To, co zaczęło się jako jednodniowy projekt, szybko się rozwinęło i po kilku tygodniach stało się poważnym projektem artystycznym z udziałem siedmiu aktorek „DAKH”. Kiedy pokazały one wyniki swojej pracy Vladowi Troickiemu, założycielowi i dyrektorowi teatru „DAKH”, ten natychmiast nadał temu nazwę: „dziwaczny kabaret” (“freak-cabaret”).
Jedna z artystek, Tetyana Havryluyk, podkreśla, że dopiero w Dakh Daughters wypracowały styl, do którego wcześniej dążyły: „Dziwaczny kabaret plasuje się na granicy teatru i muzyki, pozwala nam przekroczyć wszelkie możliwe granice gatunków i stylów. Słowo „dziwaczny” (“freak”) może oznaczać wiele różnych rzeczy – kapryśnych, dziwnych, niezwykłych, nieszablonowych itd". Ta wielość znaczeń rodzi wolność, którą dziewczyny najbardziej cenią w swoim zespole i która jest widoczna w ich występach – wszystkie próby, by dowiedzieć się, kto w danej chwili gra kogo, skazane są z góry na porażkę.
Potwierdza to inna członkini zespołu, Ruslana Khazipova, która opowiada, jak żonglują instrumentami i rolami. Khazipova gra na perkusji lecz okazuje się, że może również grać na kontrabasie; Havrylyuk, która jest flecistką, gra również na klawiszach; a swoją bogato zdobioną wiolonczelę trzyma Nina Harenetska – znana z zespołu DakhaBrakha, działającego również w ramach teatru „DAKH”. Pozostałe artystki są równie utalentowane; Solomiya Melnyk ma za sobą edukację muzyczną i teatralną; Natalka Halanevych i Zo (Natalya Zozul) są z wykształcenia filolożkami; ponadto Zo ma również profesjonalne przygotowanie taneczne. Niewiele jest na świecie zespołów z tak wieloma instrumentami muzycznymi, siłą głosu i tak pięknymi dziewczynami występującymi razem! Po tym jak otrzymały owacje na stojąco, zarówno w teatrze „DAKH”, jak i w Paryżu, dziewczyny zdały sobie sprawę, że stworzyły coś tak interesującego i atrakcyjnego, że po prostu musiały to kontynuować.