„Północ-Południe: Światłonoc”
KATEGORIA: Kultura
Šarlota powraca do rodzinnego domu i chce rozwiązać zagadkę swojej rodziny. Czemu jest nazywana wiedźmą ? I co wspólnego z tym ma jej matka? Powrót oznacza także zmierzenie się ponownie z trudnymi emocjami i traumą. Kobieta była bita w dzieciństwie przez własną rodzicielkę. Była również świadkiem nieszczęśliwego wypadku nad urwiskiem, w wyniku, którego jej siostra Tamara zginęła. Šarlota znów stanie nad tym samym urwiskiem, ale już jako dorosła osoba chcąca zmierzyć się z demonami przeszłości.
Kobiety, które interesowały się ziołami, były blisko natury i miały wiedzę z zakresu działania określonej fazy księżyca na organizm człowieka, były nazywane wiedźmami. Ludzie posądzali je o uczestnictwo w sabatach, jak i konszachtach z samym diabłem. Taka kobieta była prześladowana i zabijana. Był to też sposób na pozbywanie się kobiet, które w jakiś sposób się naraziły. Wystarczyło, że oskarżono ją o czary, by ukarać ją cudzymi rękami.
Mieszkańcy nie są zadowoleni z powrotu Šarloty, a to właśnie z powodu kierowanych w jej stronę podejrzeń o stosowanie czarów. Prosto w twarz nazywają ją wiedźmą i na każdym kroku wytykają palcami.
Mała słowacka społeczność, do której wraca Šarlota wierzy w magię i wiedźmy. Obchodzi też zwyczaje takie jak wielkanocną tradycję „oblievačka”, czy też Noc Świętojańską. Miejsce to jest bardzo patriarchalne, a słowa z Biblii o tym, że żona i dzieci powinny być posłuszne, są brane bardzo dosłownie. Niedziela w kościele jest czasem, gdy kobiety i dzieci chowają pod ładnymi ubraniami swoje blizny.
Główne bohaterki to dwie kobiety: Šarlota, która jest wiedźmą ze względu na swoje pochodzenie, gdyż jej rodzina według miejscowej ludności jest przeklęta oraz Mira - ona też nazywana jest wiedźmą ze względu na to, że nie boi się mówić tego, co myśli. Mówi o swojej wolności, o decydowaniu o posiadaniu lub nieposiadaniu dzieci. Wyraża wprost, że brak męskości w kimś, kto bije żonę i dzieci. Dochodzi nawet do próby gwałtu, który miał uciszyć Mirę.
Są one oskarżane o bycie wiedźmami, również dlatego, że gdy dwójka dzieci ucieka ze swojego przemocowego domu, to właśnie Mira i Šarlota podejrzewane są o ich uprowadzenie. Każdy ślad, każdy najmniejszy znak, czy zdjęcie, interpretowane jest na niekorzyść dziewcząt. Wszystko po to, aby udowodnić im winę i wymierzyć karę.
W tej małej miejscowości mąż może bić żonę i „brać żonę”, kiedy chce i jak chce. Przy czym jednocześnie usprawiedliwia swoje zachowanie wyższym dobrem. W tym przypadku jest to zabicie wiedźmy, która rzuca klątwę na wszystkich. Tylko zabicie jej da upust niewyrażonej agresji, jak i będzie to szansa, by zaistnieć jako bohater, który ochronił całą społeczność przed złem.
Film daje nam do zrozumienia, jak można drugiego człowieka stłamsić, upokorzyć, a to wszystko w imię zabobonów i lokalnych wierzeń. Pokazuje do czego prowadzi ślepa wiara i do czego zdolny jest człowiek, gdy widzi nieuzasadnione zagrożenie w kimś innym.
Wiedźma - kobieta parająca się magią i rzucająca uroki, czy też wolnomyślicielka, kobieta żyjąca tak jak chce, eksplorująca swoją wolność i nie dająca się podporządkować innym.
Którą wiedźmą jesteś Ty?
Kobiety, które interesowały się ziołami, były blisko natury i miały wiedzę z zakresu działania określonej fazy księżyca na organizm człowieka, były nazywane wiedźmami. Ludzie posądzali je o uczestnictwo w sabatach, jak i konszachtach z samym diabłem. Taka kobieta była prześladowana i zabijana. Był to też sposób na pozbywanie się kobiet, które w jakiś sposób się naraziły. Wystarczyło, że oskarżono ją o czary, by ukarać ją cudzymi rękami.
Mieszkańcy nie są zadowoleni z powrotu Šarloty, a to właśnie z powodu kierowanych w jej stronę podejrzeń o stosowanie czarów. Prosto w twarz nazywają ją wiedźmą i na każdym kroku wytykają palcami.
Mała słowacka społeczność, do której wraca Šarlota wierzy w magię i wiedźmy. Obchodzi też zwyczaje takie jak wielkanocną tradycję „oblievačka”, czy też Noc Świętojańską. Miejsce to jest bardzo patriarchalne, a słowa z Biblii o tym, że żona i dzieci powinny być posłuszne, są brane bardzo dosłownie. Niedziela w kościele jest czasem, gdy kobiety i dzieci chowają pod ładnymi ubraniami swoje blizny.
Główne bohaterki to dwie kobiety: Šarlota, która jest wiedźmą ze względu na swoje pochodzenie, gdyż jej rodzina według miejscowej ludności jest przeklęta oraz Mira - ona też nazywana jest wiedźmą ze względu na to, że nie boi się mówić tego, co myśli. Mówi o swojej wolności, o decydowaniu o posiadaniu lub nieposiadaniu dzieci. Wyraża wprost, że brak męskości w kimś, kto bije żonę i dzieci. Dochodzi nawet do próby gwałtu, który miał uciszyć Mirę.
Są one oskarżane o bycie wiedźmami, również dlatego, że gdy dwójka dzieci ucieka ze swojego przemocowego domu, to właśnie Mira i Šarlota podejrzewane są o ich uprowadzenie. Każdy ślad, każdy najmniejszy znak, czy zdjęcie, interpretowane jest na niekorzyść dziewcząt. Wszystko po to, aby udowodnić im winę i wymierzyć karę.
W tej małej miejscowości mąż może bić żonę i „brać żonę”, kiedy chce i jak chce. Przy czym jednocześnie usprawiedliwia swoje zachowanie wyższym dobrem. W tym przypadku jest to zabicie wiedźmy, która rzuca klątwę na wszystkich. Tylko zabicie jej da upust niewyrażonej agresji, jak i będzie to szansa, by zaistnieć jako bohater, który ochronił całą społeczność przed złem.
Film daje nam do zrozumienia, jak można drugiego człowieka stłamsić, upokorzyć, a to wszystko w imię zabobonów i lokalnych wierzeń. Pokazuje do czego prowadzi ślepa wiara i do czego zdolny jest człowiek, gdy widzi nieuzasadnione zagrożenie w kimś innym.
Wiedźma - kobieta parająca się magią i rzucająca uroki, czy też wolnomyślicielka, kobieta żyjąca tak jak chce, eksplorująca swoją wolność i nie dająca się podporządkować innym.
Którą wiedźmą jesteś Ty?
Patrycja Wawer