Achtung Baby wchodzi Bono
KATEGORIA: Kultura
Recenzja powstała w ramach współpracy z wydawnictwem Agora.
Zespół U2 istniał w mojej przestrzeni muzycznej, lecz nigdy nie zwracałam szczególnej uwagi na ich twórczość. Moje skupienie chwilowo przykuł utwór „New Year’s Day”, który to początkowo miał być romantyczną balladą. Jednakże 13 grudnia 1981 roku w Polsce został wprowadzony stan wojenny. Pod jego wpływem oraz przez skutki działalności Solidarności Bono został natchnięty do zmiany tekstu. Zaczęłam się wtedy zastanawiać jak to znany zespół zainteresował się naszym krajem, lecz później poznałam historię wokalisty, słynącego z szerokiej aktywności humanitarnej. Dlatego też sięgnęłam po niniejszą lekturę.
Lider i wokalista szeroko znanego zespołu rockowego U2 wydał swoją autobiografię. Bono, bo po tym pseudonimem ukrywa się Paul Hewson, to autor tekstów kapeli. To nie tylko frontman w charakterystycznych okularach na scenie, ale również działacz charytatywny, co sam często podkreśla w książce. Brał udział m.in. w takich akcjach jak: Live Aid czy Product Red. Przede wszystkim jest to człowiek, który pochodzi z Dublina i spełnił swoje marzenie o uzyskaniu statusu gwiazdy rocka.
Zaczynając chronologicznie, autor opowiada o swojej relacji z rodziną, co w znacznym stopniu odbija się na jego tekstach. Jego matka Iris, która zmarła, gdy bohater był nastolatkiem, wyznawała protestantyzm, natomiast ojciec był katolikiem. Warto zwrócić uwagę także na fakt, iż wówczas w Irlandii Północnej trwał konflikt pomiędzy zwolennikami wyzwolenia całej Irlandii a sympatykami Zjednoczonego Królestwa. Co ważne oprócz kwestii granic państwowych, różniła ich religia, czyli właśnie konflikt katolików i protestantów. W tekstach zespołu można znaleźć wiele odniesień do religii i wiary.
Natchniony wydarzeniami wokół siebie, jak i rozkwitem szeroko pojętego rocka na Wyspach, młody wokalista postanowił z kolegami założyć zespół. Cały proces osiągania sukcesu jest opisany dokładnie z jego perspektywy. Nie chcę go całego streszczać, lecz trudno nie zauważyć, iż było kilka przełomowych momentów w historii, które zaraz przytoczę. Na przykład fakt, że piąty album grupy „The Joshua Tree” został sklasyfikowany na 26. miejscu listy 500 albumów wszech czasów dwutygodnika „Rolling Stone” oraz nagrodzony Grammy, tym samym wygrywając z ikoną muzyki, jaką był Michael Jackson, co obiło się szerokim echem w środowisku.
Osobiście czekałam na fragment dotyczący płyty „Achtung Baby” z 1991 roku, ponieważ uważam ją za najlepszą w dyskografii zespołu. Stanowiła ona swoisty eksperyment przez okoliczności zmiany stylistyki zespołu. Zależało im również, aby odejść od przypisanej im łatki amerykańskiego komercyjnego zespołu. Inspirowana była m.in. aktualnymi wówczas wydarzeniami, jak proces zjednoczenia Niemiec. Dlatego też, aby wzmocnić niemiecki akcent część utworów powstała w studiu w Berlinie. Mimo pracy na (tak zwanym) żywym organizmie, krążek został pozytywnie odebrany, o czym świadczy poczwórna platynowa płyta w Wielkiej Brytanii, ośmiokrotna platynowa płyta w USA i diamentowa płyta w Kanadzie. Oprócz tego U2 otrzymało kolejną nagrodę Grammy w 1993 roku w kategorii Best Rock Performance by a Duo or Group with Vocal.
W twórczości zespołu Bono często zahacza o kwestie wojny, czy innych problemów globalnych. Wynikiem tego jest szeroka działalność charytatywna artysty, co jest wyraźnie podkreślone w książce. Szczególnym momentem był udział w akcji Band Aid, który to skupił największe gwiazdy muzyki rozrywkowej, gdzie wspólnie nagrali singiel „Do They Know It’s Christmas?/Feed the World”. Wszystko zwieńczył występ U2 na koncercie Live Aid na Stadionie Wembley na rzecz pomocy głodującym ludziom z Etiopii. Natchniony działaniem razem z żoną udali się do Afryki jako wolontariusze, aby pomóc w walce z klęską głodu. Oprócz tego wspomógł międzynarodową organizację Amnesty International, która walczy o prawa człowieka w miejscach, gdzie nie są one respektowane. Za swoje działania uhonorowany został nagrodą MTV Free Your Mind. Często spotykał się z różnymi na przestrzeni lat prezydentami Stanów Zjednoczonych, z którymi rozmawiał o szeroko zakrojonej pomocy krajom Trzeciego Świata. Aktywnie angażuje się w walkę o zapewnienie biednym państwom dostępu do leków łagodzących skutki choroby AIDS wywołanej wirusem HIV. Z tej przyczyny stał się jednym z fundatorów pozarządowej organizacji DATA. W ostatnim czasie mogliśmy usłyszeć o jego występie na stacji metra w Kijowie, co było artystycznym manifestem przeciw rosyjskiej agresji na Ukrainę.
Podsumowując - kompozycja książki charakteryzuje się ciekawą formą. Jak sugeruje sam tytuł, każdy rozdział to jedna piosenka pochodząca z twórczości U2. Składa się to na jednolitą całość. W ramach tej opowieści otrzymujemy historię nie tylko procesu osiągania sukcesu przez zespół, ale również opis wydarzeń, które poruszyły cały świat.
Zespół U2 istniał w mojej przestrzeni muzycznej, lecz nigdy nie zwracałam szczególnej uwagi na ich twórczość. Moje skupienie chwilowo przykuł utwór „New Year’s Day”, który to początkowo miał być romantyczną balladą. Jednakże 13 grudnia 1981 roku w Polsce został wprowadzony stan wojenny. Pod jego wpływem oraz przez skutki działalności Solidarności Bono został natchnięty do zmiany tekstu. Zaczęłam się wtedy zastanawiać jak to znany zespół zainteresował się naszym krajem, lecz później poznałam historię wokalisty, słynącego z szerokiej aktywności humanitarnej. Dlatego też sięgnęłam po niniejszą lekturę.
Lider i wokalista szeroko znanego zespołu rockowego U2 wydał swoją autobiografię. Bono, bo po tym pseudonimem ukrywa się Paul Hewson, to autor tekstów kapeli. To nie tylko frontman w charakterystycznych okularach na scenie, ale również działacz charytatywny, co sam często podkreśla w książce. Brał udział m.in. w takich akcjach jak: Live Aid czy Product Red. Przede wszystkim jest to człowiek, który pochodzi z Dublina i spełnił swoje marzenie o uzyskaniu statusu gwiazdy rocka.
Zaczynając chronologicznie, autor opowiada o swojej relacji z rodziną, co w znacznym stopniu odbija się na jego tekstach. Jego matka Iris, która zmarła, gdy bohater był nastolatkiem, wyznawała protestantyzm, natomiast ojciec był katolikiem. Warto zwrócić uwagę także na fakt, iż wówczas w Irlandii Północnej trwał konflikt pomiędzy zwolennikami wyzwolenia całej Irlandii a sympatykami Zjednoczonego Królestwa. Co ważne oprócz kwestii granic państwowych, różniła ich religia, czyli właśnie konflikt katolików i protestantów. W tekstach zespołu można znaleźć wiele odniesień do religii i wiary.
Natchniony wydarzeniami wokół siebie, jak i rozkwitem szeroko pojętego rocka na Wyspach, młody wokalista postanowił z kolegami założyć zespół. Cały proces osiągania sukcesu jest opisany dokładnie z jego perspektywy. Nie chcę go całego streszczać, lecz trudno nie zauważyć, iż było kilka przełomowych momentów w historii, które zaraz przytoczę. Na przykład fakt, że piąty album grupy „The Joshua Tree” został sklasyfikowany na 26. miejscu listy 500 albumów wszech czasów dwutygodnika „Rolling Stone” oraz nagrodzony Grammy, tym samym wygrywając z ikoną muzyki, jaką był Michael Jackson, co obiło się szerokim echem w środowisku.
Osobiście czekałam na fragment dotyczący płyty „Achtung Baby” z 1991 roku, ponieważ uważam ją za najlepszą w dyskografii zespołu. Stanowiła ona swoisty eksperyment przez okoliczności zmiany stylistyki zespołu. Zależało im również, aby odejść od przypisanej im łatki amerykańskiego komercyjnego zespołu. Inspirowana była m.in. aktualnymi wówczas wydarzeniami, jak proces zjednoczenia Niemiec. Dlatego też, aby wzmocnić niemiecki akcent część utworów powstała w studiu w Berlinie. Mimo pracy na (tak zwanym) żywym organizmie, krążek został pozytywnie odebrany, o czym świadczy poczwórna platynowa płyta w Wielkiej Brytanii, ośmiokrotna platynowa płyta w USA i diamentowa płyta w Kanadzie. Oprócz tego U2 otrzymało kolejną nagrodę Grammy w 1993 roku w kategorii Best Rock Performance by a Duo or Group with Vocal.
W twórczości zespołu Bono często zahacza o kwestie wojny, czy innych problemów globalnych. Wynikiem tego jest szeroka działalność charytatywna artysty, co jest wyraźnie podkreślone w książce. Szczególnym momentem był udział w akcji Band Aid, który to skupił największe gwiazdy muzyki rozrywkowej, gdzie wspólnie nagrali singiel „Do They Know It’s Christmas?/Feed the World”. Wszystko zwieńczył występ U2 na koncercie Live Aid na Stadionie Wembley na rzecz pomocy głodującym ludziom z Etiopii. Natchniony działaniem razem z żoną udali się do Afryki jako wolontariusze, aby pomóc w walce z klęską głodu. Oprócz tego wspomógł międzynarodową organizację Amnesty International, która walczy o prawa człowieka w miejscach, gdzie nie są one respektowane. Za swoje działania uhonorowany został nagrodą MTV Free Your Mind. Często spotykał się z różnymi na przestrzeni lat prezydentami Stanów Zjednoczonych, z którymi rozmawiał o szeroko zakrojonej pomocy krajom Trzeciego Świata. Aktywnie angażuje się w walkę o zapewnienie biednym państwom dostępu do leków łagodzących skutki choroby AIDS wywołanej wirusem HIV. Z tej przyczyny stał się jednym z fundatorów pozarządowej organizacji DATA. W ostatnim czasie mogliśmy usłyszeć o jego występie na stacji metra w Kijowie, co było artystycznym manifestem przeciw rosyjskiej agresji na Ukrainę.
Podsumowując - kompozycja książki charakteryzuje się ciekawą formą. Jak sugeruje sam tytuł, każdy rozdział to jedna piosenka pochodząca z twórczości U2. Składa się to na jednolitą całość. W ramach tej opowieści otrzymujemy historię nie tylko procesu osiągania sukcesu przez zespół, ale również opis wydarzeń, które poruszyły cały świat.
Jagna Jaśkowiak